Akt poświęcenia się Apostolstwa Najsłodszemu Sercu Pana Jezusa.

Książka do nabozeństwa o Najsłodszym Sercu Jezusowym i 33 uwagi 1883
O Najświętszy nasz Zbawicielu! Panie Jezu Chryste, który w uczuciu niepojętej Miłości Twojej uczyniłeś nam tę Łaskę, że ciągłe raczysz w tym Najświętszym Sakramencie z nami przebywać, i jak najpoufalej nam się udzielać, przyjm, prosimy Cię ze zwykłą Twoją Łaskawością ten akt uroczysty najzupełniejszego oddania się Tobie, który czynimy w obecności Przenajświętszej Matki Twojej Maryi i wszystkich mieszkańców nieba, wzywając ich na świadków tej naszej pokornej i z serca pochodzącej ofiary.

Z uczuciem najwyższej wdzięczności wspominamy to Nieskończone Dobrodziejstwo, które rodzaj ludzki ma do zawdzięczenia Twojej Niepojętej Miłości; wyznajemy, że to w Boskim Sercu Twoim poczęły się i dojrzały wszystkie te Miłosierdzia Twego Zamiary, które Cię tyle cierpień kosztowały, a światu odkupienie, żywot i zbawienie przyniosły. W litości i dobroci tegoż Najświętszego Serca Twego upatrujemy także Źródło tej osobliwszej Łaski, która nas Serce Twe czcić i kochać nauczyła. Wyznajemy, że z Serca Twego wynikają wszystkie te Miłością Twoją gorejące i Krwią Twoją Najdroższą zroszone Łaski, które odbieramy w tak wielkiej obfitości. Wyznajemy, że owocem długiego konania tegoż Boskiego Serca, jest ta nasza słodka nadzieja nieśmiertelnego żywota, która nam przynosi jedyną ulgę w troskach i która nas pociesza w dolegliwościach nędznego tego wygnania.

Lecz z drugiej strony z niezrównaną goryczą widzimy, jak ten świat bezbożny i przewrotny, zapierając się coraz więcej Ciebie, jedynego źródła prawdy i życia, odpycha i depce wszystkie Dobrodziejstwa Twego Najmiłosierniejszego Odkupienia, a chełpiąc się w szaleństwie swoim z postępu swego bez Ciebie, usiłuje na gruzach Kościoła Twego wznieść panowanie i ołtarz ohydny szatana i zniweczyć, jeśliby rzeczą możebną było, dzieło Twoje święte, z nieutulonym żalem wszystkich pobożnych i z krzywdą niezliczonych dusz, ceną Krwi Twojej odkupionych.

Przerażeni i zasmuceni widokiem takiej przewrotności, upadamy, my cośmy za Łaską Twą pozostali wiernymi synami i córkami Kościoła, Oblubienicy Twojej, i czcicielami Najświętszego Serca Twego, przed Tobą, Królu serc naszych, utajony w Najświętszym Sakramencie, a pragnąc oddać się najzupełniej Tobie i wynagrodzić Ci za rozliczne zniewagi czci Twojej wyrządzane, w dowód niezłomnej wierności naszej, oddajemy się, ofiarujemy i poświęcamy się Sercu Twemu Najświętszemu na wieki.

Tyle już masz do nas, Panie, praw, dla których jesteśmy Twoimi, ale racz jeszcze i to nowe oddanie Ci się nas samych na własność Twą przyjąć, i racz na czołach naszych i sercach naszych znamię to nowe wycisnąć: znamię istoty Twoją własnością będącej, Tobie szczególniejszym sposobem poświęconej! A to zaszczytne znamię, niechaj dla nas wszystkich będzie nowym bodźcem do gorliwości o Chwałę Twoją, nowym przedziałem między nami a bezbożnym światem, nowym puklerzem przeciw pociskom piekielnego nieprzyjaciela. Niech będzie wreszcie nowym zadatkiem i zakładem wytrwania w miłości Najśw. Serca Twego i przeznaczenia do tych wiecznych przybytków, w których daj nam litościwie Ciebie oglądać ze Wszystkimi Wybranymi, w Królestwie Chwały Twojej. Amen.