Pożyteczną rzeczą jest zrobić sobie od czasu do czasu rachunek sumienia co do ducha wynagradzania.

Lista codziennych czynności z zastosowaniem do nich ducha zadośćuczynienia:
– wstanie ranne o ściśle oznaczonej godzinie i ofiarowanie się Bogu na cały dzień w duchu wynagrodzenia
– modlitwa poranna i rozmyślanie, Msza św. i Komunia św. w duchu zadośćczynienia
– dobre przeżywanie czasu, praca
– umartwienie podczas posiłków
– czytanie duchowne, nawiedzenia Najświętszego Sakramentu, Różaniec, Droga krzyżowa
– podejmowanie ofiar, jakich Bóg żąda
– w ciągu dnia kilka czynnych akt umartwienia
– po uchybieniach wierność w upokarzaniu się przed Bogiem
– dziękowanie Bogu za przykrości i upokorzenia
– modlitwa wieczorna z rachunkiem sumienia ogólnym
– spoczynek o określonej godzinie.

Zadośćuczynienie negatywne polegające na ponawianiu postanowienia unikania wszelkiego dobrowolnego przekroczenia prawa Bożego, nie zachowywania przepisów Konstytucji, wszelkiej dobrowolnej niewierności łasce.

Zadośćuczynienie pozytywne: przez modlitwę i czyny wynagradzające. Staranie się, aby spełniać swoje czynności lepiej w intencji zadośćczynienia za błędy popełnione wcześniej. Zdwojone nabożeństwo do Eucharystii w intencji wynagradzającej za tyle zniewag wyrządzonych temu Sakramentowi Miłości. Wzmożona ofiarność w pracy nad uświęceniem dusz.
Zwracaj uwagę na następujące punkty:
- umartwienie czynne przy posiłku (nie narzekać, nie kaprysić, jeść to co podają, jeść mniej tego co lubimy)
– chętnie podejmować ofiary, jakich od nas żąda Bóg.
– czynne akty umartwienia w ciągu dnia np. języka, wzroku…
– upokarzanie się przed Bogiem po upadku
– wdzięczność Bogu za doznane przykrości.